شهر الکترونیک و شهروند الکترونیک

E_CITY   &   E_CITIZEN

درايران فرهنگ شهرهاي الكترونيكي و اينترنتي به سرعت گسترش یافته است. شايد در سال 1379 كه براي اولين بار بحث شهرهاي الكترونيكي مطرح و متاقب آن همايش جهاني شهرهاي الكترونيكي و اينترنتي با جضور بيش از 1500 نفر از مسئولين و متخصصين ارشد كشور در حوزه‌هاي مختلف برگزار شد موضوع براي كشورمان خنده دار و باور نكردني بود و يا حداقل باور نداشتيم كه فقط 5 سال بعد بايد راهكار برون رفت از چالشهاي شهر بزرگي مانند تهران را در ايجاد شهر الكترونيك جستجو كنيم. بايد در هزاره سوم و شروع قرن 21 تسليم پديده هاي حاصل تغييرات فناوريهاي جديد باشيم و شهر الكترونيك را به عنوان يك نياز و ضرورت هزاره سوم بپذيريم.

شهر الكترونيك يك اختراع و يا يك پيشنهاد نوآورانه نيست بلكه واقعيتي است كه بر اساس نياز جاي خود را باز مي‌كند. اگر امروز چشم خود را بر نياز ببنديم فردا بايد با پرداخت هزينه بيشتر قدم در اجراي آن بگذاريم.

شهر الكترونيك عبارت از شهري است كه اداره امور شهروندان شامل خدمات و سرويسهاس دولتي و سازمانهاي بخش خصوصي بصورت برخط (online) و بطور شبانه‌روزي، در هفت روز هفته با كيفيت و ضريب ايمني بالا با استفاده از ابزار فناوري اطلاعات و ارتباطات و كاربردهاي آن انجام مي‌شود. شهر الكترونيك ما را از دنياي يك بعدي كه شهرهاي سنتي و امروزي ما هستند، به دنياي دو بعدي مي‌برد كه دستاورد فناوري‌هاي نوين اطلاعات و ارتباطات دنياي اينترنتي مي‌باشند. توجه كنيم كه فناوري‌ها همچنان به سرعت توسعه مي‌يابند و بزودي دنياي سه بعدي را عرضه مي‌كنند كه در آن‌صورت، ما شاهد شهرهاي مجازي سه بعدي خواهيم بود كه حتي تصور آن برايمان سخت است.

اجراي شهر الكترونيك در چند مرحله انجام مي‌شود، مراحل پيدايش، ا رتقاء، تعامل، تراكنش و يكپارچه‌سازي پنج مرحله توسعه اينگونه شهرها مي‌توانند باشند. در اجراي شهر الكترونيكي بايد به ارايه سبك زندگي الكترونيك و در خور عصر توجه داشت و بايد توجه كرد كه سبك زندگي سنتي براي جامعه اطلاعاتي، تضادها و نابهنجاري‌هاي خاصي را به دنبال خواهد داشت. بنابراين يك الگوي مناسب زندگي با توجه به شرايط فرهنگي و اجتماعي جامعه مورد نظر و مناسب در جامعه اطلاعاتي، يكي از برنامه‌هاي شهرهاي الكترونيك است. توسعه شهرهاي الكترونيك، دستاوردهاي بسياري را براي شهروندان، سازمان‌هاي شهري و ديگر ذينفعان شهر به همراه داشته است. بعضي از فعاليتهاي شهرهاي الكترونيكي عبارتند از:

1- فعاليت‌هاي بانكي: مثل پرداخت قبوض، برداشت پول از حساب، انتقال پول و غيره

2 - فعاليت‌هاي اداري: مثل ثبت اسناد و املاك، درخواست پاسپورت و امثال آن
3 - فعاليت‌هاي تجاري: مثل خريد و فروش كالا، موسيقي، فيلم و مواد غذايي
4 - فعاليت‌هاي تفريحي: مثل بازيهاي رايانه‌اي، بازديد از موزه‌ها و پارك‌ها
5 - كسب اطلاعات: اخبار، روزنامه‌ها، نشريات، وضعيت آب‌و‌هوا، ترافيك شهري، ساعات پرواز هواپيماها و...

6 - فعاليت‌هاي علمي: تحقيق در مورد پروژه‌ها، يافتن مقاله‌ها، دسترسي به منابع معتبر، كتابخانه‌‌ها و كتاب‌ها و تاليفات جديد

7 - فعاليت‌هاي آموزشي: مدرسه، دانشگاه و ساير آموزشگاه‌ها
8 - فعاليت‌هاي سياسي: شركت در انتخابات، اعلام‌‌ نظر ‌‌به مجلس و بخشهاي سياسي باز

9 - فعاليت‌هاي مسافرتي: رزرو بليط سفر، رزرو هتل و كرايه اتومبيل
10 - كاريابي و درخواست كار: آگاهي يافتن از فرصت‌هاي كاري، پر‌‌كردن فرم درخواست كار، ارسال و گرفتن نتيجه.

11 - فعاليت‌هاي درماني: مراجعه به پزشك، دريافت دستورالعمل‌‌هاي ايمني و اطلاع از تازه‌هاي پزشكي

12 - فعاليت‌هاي تصميم‌گيري: بهترين و‌ ‌خلوت‌ترين مسير در شهر براي رسيدن به مقصد، بهترين رستوران براي صرف غذا، بهترين اماكن تفريحي و ساير بهترين‌ها…

حال در کنار شهر الکترونیک ،‌ شهروند الکترونیک مطرح می شود . شهروند الکترونیک به کسی اطلاق می شود که استفاده از کامپیوتر و اینترنت ، ثبت نام در سایتهای اینترنتی ، نحوه کار کردن با ایمیل ، نحوه خرید و فروش اینترنتی ، طریقه جستجوی مطالب و مقالات و .... را بلد باشد و به معنی واقعی کلمه توانایی استفاده از امکانات شهر الکترونیک را داشته باشد .

شهر الکترونیک در صورتی تحقق می یابد که افراد آن شهر خود را جدای از امکانات و پیشرفتهای روز دنیا ندانند و استفاده از آن را بعنوان یکی از ابزار های پیشرفت و مهمتر از آن تسهیل در امور و کارهای خودشان در اولویت قرار دهند .

و مطمئنا آینده از آن کسانی است که خود را با علم روز دنیا تطبیق دهند و بتوانند از آن به بهترین نحو استفاده کنند .