شهيد سيد وصي الدين نجيبي

نام : سید وصی الدین

نام خانوادگی : نجیبی

نام پدر : سيد عين الدين

محل تولد : خلخال - روستاي آلهاشم

محل شهادت : جزيره ي مجنون (عمليات  خيبر )

تاريخ تولد : 1348

تاريخ شهادت: 24 / 12 / 1362

زندگينامه

الذين آمنوا وهاجرووجاهدوا في سبيل الله به اموالهم وانفسهم اعظم درجه عندالله واولئک هم الفائرون.  ( قرآن کريم)

اي خوشا با غرق خونين درلقا ياررفتن                                    سرجدا پيکر جدا درمحفل ديداررفتن

سید وصی الدین نجیبی درسال 1348 دريک خانواده روستايي چشم به جهان گشود و از همان آغاز زندگي با اسلام پرورش يافته و احکام عاليه اسلام را سرلوحه ي زندگي خويش قرار داده و با تمام وجود به اسلام انس گرفت . عاشق دلباخته خاندان عصمت وطهارت بود درمجلس و محافل مذهبي و عزاداري براي ابا عبدالله حسين (ع) شرکت فعال مي نمود درنتيجه مورد تشويق خانواده وبستگانش قرارگرفته زندگي و مرگ حسين (ع) را سرمشق خويش قرار داده وآرزويش بود که حسين وار باشد و حسين وار از دنيا رود. وي از 6 سالگي که مشغول به تحصيل شد از ذوق و استعداد سر شاري برخور دار بود و يکي از با استعدادترين شاگردان مدرسه به حساب مي آمد . آخردوره تحصيلات ابتدايي اش مصادف شد با اوج گيري انقلاب شکوهمند اسلامي ايران . ازاينکه نوجواني پرشور ومذهبي بود خيلي زود انقلاب را درک کرده , به عظمت انقلاب و رهبريت الهي گونه اش پی برده ودرهمان اجتماع کوچک مدرسه روستا شروع به مبارزه عليه حکومت ستم شاهي نمود و خالصانه براي پيروزي انقلاب تلاش مي کرد اولين حرکتش نوشتن شعار و پاره کردن عکسهاي طاغوتي و جايگزين کردن عکسهاي رهبرانقلاب بود سعي ميکرد دوستانش را از متن انقلاب آگاه سازد و رژيم فساد گذشته را افشاگري کند .

ازقول مادرش : ايشان دوبار جبهه رفته به مرخصي نيامدند و هر دفعه تا آخر وقت در جبهه بودند ازقول دوستانش مي گفت بنده شهيد مي شوم به مادرم  بگوئيد ناراحت نباشند به دوستانش وآشنايان مي گفت که حتما" شهيد خواهم شد.

وصيت‌نامه

بسم الله الرحمن الرحيم

بنام خدايى كه در دنيا به همه و در آخرت تنها به مومن رحم مى كند. اينجانب سيد وصى‌الدين نجيبى به شماره شناسنامه 3 تاريخ تولد 1348 وصيت خود را به برادرانم اعلام مى دارم.

برادرانم شما بهتر مى دانيد كه انسان يك بار به دنيا آمده و يك بار از دنيا خواهد رفت. اين از دنيا رفتن انسان چه دير چه زود حتما پيش خواهد آمد و خدا هر كس را لايق شهادت بداند مى ميراند هر كس كه خدا را جستجو كند خدا او را جستجو مى كند و هر كس را خدا دوست بدارد مى ميراند. مرگ سرخ با اين مرگها فرق دارد. مرگ سرخ مرگى است كه براى هر كس نصيب نمى شود و خدا هر كس را دوست بدارد نصيبش مى كند. برادرانم اگر من لايق شهادت در راه خدا باشم شهيد مى شوم. چون تمام عمرها در نزد خداست صلاح با خداست. اگر با كشته شدن ما به اسلام كمك كند خدا ما را بكشد و اگر زنده ماندن ما به نفع اسلام است خدا حتما ما را زنده نگه خواهد داشت.

برادرانم اگر من شهيد شدم براى شما مسئوليت زياد مى آيد چون اگر با كشته شدن من شما بى‌تفاوت بنشينيد خدا ما را شهيد نخواهد كرد. وقتى شهيد شدم بايد راه من كه راه خداست اين راه را ادامه داده و شما هم شهيد بشويد. اين مرگ افتخار است.

برادران، و مثل شهيد مثل شمع است كه خدمتش از نوع سوخته شدن و فانى شدن و پرتو افكندن است تا ديگران در اين پرتو كه به بهاى نيستى او تمام شده بنشينند و آسايش بيابند و كار خويش را انجام دهند.

آرى شهدا شمع محفل بشريتند سوختند و محفل بشريت را روشن كردند. اگر اين محفل تاريك مى ماند هيچ دستگاهى نمى توانست كار خود را آغاز كند يا ادامه بدهد.

شهادت به حكم اين كه عملى آگاهانه و اختيارى است و در راه هدفى مقدس است و از هر گونه انگيزه مادى منزه و مبراست، تحسين انگيز و افتخارآميز است و عملى قهرمانانه تلقى مى شود. در ميان انواع مرگ و ميرها تنها اين نوع مرگ است كه از حيات و زندگى برتر و مقدس تر و عظيمتر و فخيمتر است.

پدرم و مادرم و برادران من نمى گويم كه در شهادت من گريه نكنيد. گريه بر شهيد شركت در حماسه او و هماهنگى با روح او و موافقت با نشاط او و حركت در موج اوست و هيچ گونه نگران من نباشيد و از شهيدشدنم ناراحت نباشيد بلكه شما اگر مى خواهيد من از شما راضى باشم راه شهدا را انتخاب كنيد.

برادران و پدرم و مادرم من اين راه را انتخاب كردم كه منتظر من نباشيد چون نرفتم كه زنده برگردم رفتم با كفر مبارزه كنم و بكشم اگر نتوانستم بكشم كشته شوم. وصيت مى كنم كه مادرم هر وقت به يادت افتادم مجلس قاسم بر پا نماييد و هرگز مگوييد كه فرزند من به مقصود نرسيد بلكه مقصود من همين بود كه رسيدم عالى ترين درجه مقصودهاست. مادرم شما در نزد حضرت زهرا و زينب سلام‌الله عليها سربلند هستى و خواهى بود چون كه دو تا هم شهيد داده اى. مادر هر موقعى كه به ياد فرزند خود مى افتى به ياد فرزندانى باش كه بدن پاره پاره آنها را هم مادران نديدند كه توسط مزدوران شرق و غرب در زير رگبار گلوله هاى دژخيمان شرقى و غربى و داخلى در ايران به دست آنها كشته شده اند و هيچ رحمى به آنها نكردند و حتى در كردستان عده اى از برادران ما را با بى شرمى سربريدند و عده اى را زنده زنده زير خاك كردند.

بارخدايا من راضى هستم اين جان ناقابلم كه از همه چيز عزيزتر است فداى اسلام مى كنم . مادرم حلال نما و پدرم حلالم كن و برادران ارشدجان شما خيلى حق داريد از من اميدوارم كه مرا حلال نماييد.

وصيت مى كنم كه هميشه پشتيبان ولايت فقيه و روحانيت مبارز باشيد و به خانواده هاى شهدا احترام بگذاريد چون خدا مى فرمايد من در خانواده شهيد جانشينم هر كس آنها را خشنود كند مرا خشنود كرده و هر كس آنها را خشمگين كند مرا به خشم آورده است.

مادر همچنان استوار مانند كوهى كه به افق سركشيده سربلند باش كه مبادا منافقين از شهادت فرزند تو سوء استفاده كنند كه پيش فاطمه زهرا شرمنده شوى و تو اى پدر همچنان شيرى درنده در ميان بيشه زار باش كه همچنان مى غزد و نعره سر مى دهد كه خداى ناكرده دشمن خوشحال شود و بيايد پيش شما و شما را اغفال نمايد.

به تمام برادران دينى خود و برادران پاسداران و بسيجيان روستاى آل هاشم وصيت مى كنم كه شما وارث اسلحه من هستيد نگذاريد اين اسلحه ها در زمين بماند كه شما مسئول هستيد نمى توانيد جواب بدهيد به خداى بزرگ خدا همه را به حساب خواهد كشيد و تا آخرين قطره خون خود با دشمنان اسلام سرسازش نگيريد و هميشه گوش به فرمان امام خمينى باشيد و من از برادران خود مى خواهم كه پدر و مادرم را يارى كنند و او را به صبر و بردبارى دعوت نمايند.