جذب و بومي كردن تكنولوژي‌هاي نوين در جامعه، همچنين‎ ‎سازماندهي نيرو و شكوفايي استعدادهاي جوان در كشور از ملزوماتي است كه فقط با‎ ‎فرهنگ‌سازي قابل دسترسي مي‌شود، در حالي‌كه هنوز نتوانستيم به عنوان توليدكننده‎ ‎كاملا وارد صنعت روز دنيا شويم و بعضا مصرف‌كننده محصولات توليدي توسط سايرين‎ ‎هستيم‎.

‎فرهنگ‌سازي براي ورود تكنولوژي‌هاي جديد به عقيده‎ ‎كارشناسان جريان عظيمي است، در اين ميان در مباحثي چون فيلترينگ ساده‌ترين و ارزان‌ترين روش‌ برخورد فرهنگي است، در‎ ‎صورتي كه نقد و تحليل افكار، راه‌ حل مناسب‌تري است كه به سرمايه‌گذاري نياز دارد‎.

‎نبود جهت‌دهي افراد به سمت استفاده از اطلاعات مثبت‎ ‎از عواملي است كه به روي آوردن به اطلاعات منفي و زائد برروي اينترنت منجر مي‌شود،‎ ‎اما قرار گرفتن جوانان در مسير درست، استفاده از تكنولوژي‌هاي نوين، به هدايت و‎ ‎سرمايه‌گذاري نياز دارد و با ايجاد برنامه‌ هدايت شده افرادي كه آرام آرام به سمت‎ ‎استفاده از امكانات تكنولوژي‌هاي نو مي‌روند، فرصت استفاده‌هاي نادرست از جمله‎ ‎چت‌هاي بيهوده كه افزايش ترافيك‌هاي اينترنتي را به دنبال داشته، نخواهند داشت‏‎.

‎بنابراين اولين قدم در امر فرهنگ‌سازي براي ورود ‎تكنولوژي‌هاي نوين اطلاع و اعتقاد مسوولان است و اين سوال وجود دارد‎ ‎كه مسوولان چقدر باور دارند كه فن‌آوري‌هاي نو، مانند نان شب واجب است و در جهان‎ ‎حرف اول را مي‌زند؟‎

‎به نظر مي‌رسد فن‌آوري‌هايي چون اينترنت بدون در‎ ‎نظر گرفتن كاركرد اصلي و منافعي كه براي رونق اقتصادي كشور و كاهش مراجعات زائد‎ ‎به سازمان‌ها يا اطلاع‌رساني صحيح به همراه دارد، به طور ناقص وارد كشور شده است‎. ‎اما فرهنگ‌سازي در خانواده‌ها بايد به نحوي باشد‎ ‎كه افراد، حقيقت را به درستي بپذيرند، چرا كه در صورت نداشتن محدوديت در اينترنت، با‎ ‎تايپ هر كلمه‌اي، موتورهاي جست‌وجو، دنيايي از اطلاعات را در اختيار كاربران قرار‎ ‎مي‌دهند و نكته در همين جاست كه فرهنگ سازي بايد آنقدر قوي باشد كه خود افراد در‎ ‎اين جست‌وجوها به درستي عمل كنند‎.

‎شايد مشكل ما اين است كه از زمان ورود اينترنت و‎ ‎ماهواره به كشور مراجع مربوطه بعضا هنوز سرگرم بحث‌هايي درباره ضرورت يا نداشتن ضرورت،‎ ‎تدوين قانون‌، جهت دادن يا ندادن آن هستند، لذا مساله‌ فرهنگ‌سازي به عقيده تحليلگران‎ ‎به يك معضل تبديل شده است و بازسازي اين فرهنگ و جهت‌دهي مناسب به آن مشكل‌تر شده است‏‎.

‎به عنوان نمونه مبارزه با سايت‌ها و شبكه‌هاي‎ ‎ماهواره‌اي مخرب جنبه‌هاي مختلف دارد؛ ابتدائي‌ترين آن فيلترگذاري ا‌ست، ولي‎ ‎اساسي‌ترين راه، فرهنگ‌سازي در جامعه است. ما به فرهنگ‌سازي نياز داريم، چراكه‎ ‎فرهنگ‌سازي يك اصل مهم است، اما اگر بخواهيم به صرف نياز به فرهنگ‌سازي صورت مساله‎ ‎را پاك كنيم با مشكل مواجه خواهيم شد‎.

‎همگان قبول دارند كه تكنولوژي را بايد با تكنولوژي‎ ‎ايمن كرد، مقوله‌اي مانند اينترنت هم هرچند چندين سال از ورود آن به كشور مي‌گذرد‎ ‎اما تكنولوژي جديدي محسوب مي‌شود و امنيت آن هم تكنولوژي جديدي را مي‌خواهد و اين‎ ‎مساله در دنيا پذيرفته شده است؛ اما اگر فرهنگ‌سازي را به جاي محدودسازي در جامعه‎ ‎گسترش دهيم، نتيجه مطلوب‌تري از آن را در درازمدت خواهيم ديد و فرهنگ‌سازي چيزي‎ ‎‏‌جز آموزش استفاده‌ مفيد از اينترنت و نشان دادن جنبه‌هاي مثبت و كاربردي اينترنت‎ ‎به كاربران نيست‎. ‎با تمامي اين اوصاف تحليلگران بر اين باورند كه‎ ‎فرهنگ‌سازي، حلقه‌ مفقوده‌ تكنولوژي در جامعه ‎ما است كه بعضا مورد توجه نبوده است و در اين زمينه همواره زمان، انرژي و‎ ‎پتانسيل فكري و عملي جامعه به هدر ‌رفته است. البته شايد محققان و متفكران هميشه آن‎ ‎را مطرح كرده‌اند و درباره‌ چگونگي آن اظهار نظر كرده‌اند، اما غالبا به آن توجه نشده و‎ ‎معمولا نگاه‌ها به اين پديده‌هاي نوين غيرعلمي بوده است‎.

برگرفته از روزنامه اطلاعات

ارسالی از : محمد صادق گرشاسبی

منبع www.gerdab.ir