اخیرا و به دنبال اجرای یک به اصطلاح کنسرت در شهرمان , حرف و حدیثهای متعددی در این زمینه پیش آمد . توجه شما راه به مطلبی که برادر عزیزم میلاد , در این زمنه نوشته , جلب می کنم ...

در مورد مطالب مطرح شده در روزهای اخیر در مورد کنسرت علی عبد المالکی ، لازم دیدم تا مطالبی را در این باره عرض نمایم. البته در مورد غیبت های طولانی - به علت دانشجو بودن در شهر دیگر –  از کلیه مخاطبان سایت عذر خواهی می کنم .

کلمه کنسرت به معنی لغوی , اجرا و یا پخش موسیقی برای تعداد زیاد جمعیت مردم در لغت نامه ها و دایره المعارف های موسیقی معرفی شده است و البته با اجرای زنده موسیقی تفاوت دارد و ممکن است به صورت لب خوانی یا پلی بک هم برگزار شود . ولی عمدتا در مراسم که به صورت مستقل و با نام کنسرت برگزار می شود ، همراه با اجرای زنده و در جشن ها و برنامه های تلویزیونی به شکل لب خوانی و پلی بک مرسوم است .

و اما کنسرت علی عبدالمالکی در خلخال :

متاسفانه در سالهای اخیر ، با مجهز شدن استودیوهای ضبط به سیستم های کامپیوتری و به بازار آمدن نرم افزار های آهنگ سازی ، با تولید انبوه موسیقی در کلیه کشورهای جهان و از جمله ایران مواجه هستیم . برخی از این نرم افزار های آهنگسازی حلقه ای و سمپل شده ، حتی قابلیت آهنگسازی را برای افرادی که سواد و تخصص آهنگسازی ندارند ممکن ساخته است  . آهنگ های تمام دیجیتال ، صدا سازی ها ، و نرم افزارهایی که هر صدای نا خواننده ای را خواننده می کند ، چنان آشفته بازاری را بوجود آورده که هر ناهنرمندی با کمتر از دویست هزار تومان اقدام به ضبط ترک های موسیقی می نماید . بحث اصلی بر سر این است که این بازار در سرتا سر دنیا وجود دارد و اما تنها در کشور ایران چنین افراد بی سواد و غیر موزیسینی توانسته اند چنین محبوبیت و شهرت و جسارتی کسب کنند که در یک شهر چهل هزار نفری دو هزار بلیط بفروشند . پس ایراد کار مطمئنا از جای دیگریست .

بحث درک هنر در میان عموم افراد جامعه بحث گسترده ایست و انتظار آن چنانی هم وجود ندارد که فرضا آمار بالایی از افراد جامعه سلیقه تئاتری مناسبی داشته باشند . مثلا تئاتر معمولا هنریست که مخاطبان خاص خود را دارد ، همچنین عکس و نقاشی و نگارگری و ... .

اما در مورد موسیقی بحث بسیار متفاوت تر از این حرف هاست . هر قطعه موسیقی که ضبط می شود ، امکان آن را دارد که در دستگاه موزیک پلییر هزاران خودرو پخش شود . و به قول یکی از دوستانم : موسیقی هنر صداست و مستقیما با روح سرو کار دارد .

انتخاب موسیقی توسط افراد و سلیقه موسیقایی افراد ، پارامتریست کاملا وابسته به سلیقه غالب در میان عموم جامعه و مستقیما از آگاهی عمومی افراد نسبت به مسائل نشات می گیرد . در اکثر کشور های جهان که به بحث فرهنگ و هنر جامعه اهمیت قائلند ، موسیقی به عنوان یک واحد درسی اجباری در طول دوران تحصیل در مدارس تدریس می شود . اما در کشور ما موسیقی پدیده ایست نا شناخته و هر صدایی را می توان به نام قطعه موسیقایی به خورد مردم داد .

البته باز هم در این زمینه نیاز به بحث فراوان است که در این مطلب نمی گنجد .

از آغاز آفرینش ، موسیقی و صدا جزء لاینفک جهان و طبیعت بوده و انسان از همان دوران ما قبل تاریخ با صدا ها و نوا ها ارتباط برقرار کرده است و موسیقی را به عنوان یکی از خواسته های روحی خود شناخته و بدان پرداخته است . چنانکه امروزه تصور جهان بدون موسیقی واقعا غیر ممکن می نماید . مردم خلخال و مردم ایران هم جدا از این مقوله نیستند .

پس باید باز هم به کنکاش ریشه های شناخت موسیقی و ترویج آن در جامعه پرداخت .

بحث اینست که مجوز کلیه گروههای موسیقی از طرف اداره ارشاد اسلامی صادر می شود . در طول ماه گذشته جهت اجرای برنامه موسیقی زنده به اداره ارشاد اسلامی مراجعه کردیم . جالب این بود که کلیه مدارک لازم برای استخدام یک فرد در یک نهاد دولتی ازانواع فرمها و مدارک شخصی گرفته تا تست عدم اعتیاد و گواهی سوء پیشینه دادسرای انقلاب اسلامی را از ما خواستند ولی حتی مسئول انجمن موسیقی هم مطلبی راجع به نوع موسیقی که اجرا خواهد شد و یا شیوه اجرا و قدرت نوازندگان و کیفیت اجرا مطرح نکردند و تنها به مجاز بودن قطعات اکتفا نمودند .

این به این معنیست که برای اجرای یک کنسرت موسیقی عواملی غیر از خود موسیقی در روند اجرای آن تاثیر گذار ترند .

و حرف آخر این که باید قبول کنیم که اجرای یک کنسرت لبخوانی در شهر های بزرگ با توجه به تعدد گروههای متخصص و فعال ، امکان پذیر نیست . اما در شهری همچون خلخال که مردم هر چند سال یکبار هم شاهد این چنین برنامه هایی نیستند و نیاز به برنامه های فرهنگی و هنری شدیدا احساس می شود ، تیغ زدن مردم و توهین به شعور عمومی شهروندان از این راه ، کار تقریبا آسانیست .

خوشحال می شویم نظر همشهریان را در این مورد بدانیم.

.

مطلب : میلاد شیرعلی پور