خلخالیم؛ محمد پورعزیزی / شهر خلخال مرکز شهرستان خلخال نیازمند یک جاده اصلی به مرکز استان بود چرا که تا قبل از جاده فیروز، شهر خلخال فاقد حتی یک کیلومتر جاده اصلی بود و این منطقی نیست بهبود راههای ارتباطی جمعیت 90 هزار نفری شهرستان خلخال، صرفا با دید محدود نگر نادیده انگاشته شود.

با شروع عملیات اجرایی سد کیوی در سال 1382 می‌بایستی برای جاده قدیم خلخال-کیوی جاده جایگزین تعریف و احداث می‌شد؛ هزینه ساخت جاده جایگزین سد می‌بایستی از طرف وزارت نیرو تامین شده و پس از ساخت و بهره‌برداری تحویل وزارت راه می گردید.

جاده قدیم خلخال-کیوی به دلیل وجود ساختمان سد و همچنین توپوگرافی خشن حد فاصل سد تا شهر کیوی قابلیت ارتقا به جاده «اصلی» را نداشت.

لازم است اینجا یک توضیحی در مورد جاده اصلی داده شود:

جاده «اصلی» از نظر فیزیکی استانداردهایی دارد که می‌بایستی در زمان اجرا رعایت شود، از جمله مشخصات آن عرض 11 متر و شیب حداکثر 6% و شعاع پیچ‌ها در محدوده مناسب و تعریف‌شده می‌باشد.

اما یک ویژگی بسیار مهم جاده اصلی این است که برای نگهداری و تعمیرات آن، سالیانه اعتبار مشخصی از سوی وزارت راه و شهرسازی اختصاص خواهد یافت و قطعاً به سرنوشت جاده های فرعی مثل اسالم دچار نخواهد شد که فاقد مشخصه «اصلی» بودن هستند و دارای اعتبارات اندکی جهت تعمیرات و نگهداری هستند که از سوی ادارات کل استان اردبیل و گیلان تخصیص می یابد و این اعتبارات اندک، جهت تعمیرات و نگهداری بهینه آن کفایت نمی‌کند.

بنابراین با توجه به وظیفه وزارت نیرو در جهت احداث جاده جایگزین سد کیوی، مطالعات آن انجام گرفت و مسیر فعلی جاده فیروز-خلخال تصویب شد و مقرر شد که توسط وزارت نیرو احداث گردد که همزمان مصادف شد با شروع دوره اول نمایندگی دکتر خالقی.

دکتر خالقی درباره ردیف‌های اعتباری سد کیوی و جاده فیروز می‌گوید: با توجه به اینکه اعتبارات سد کیوی پاسخگوی هزینه احداث سد کیوی نبود، جهت تسریع در احداث سد کیوی، تلاش کردم برای جاده فیروز، که به نوعی دیگر ادامه جاده قدیمی سنتو و قطعه ای از رضوانشهر، میانه، میاندوآب بود، ردیف جداگانه‌ای اخذ نمایم و با تلاش‌های گسترده، ردیف جاده فیروز ایجاد و از ردیف سد کیوی تفکیک شد و در قانون بودجه قرار گرفت و عملیات احداث آن شروع شد که این‌ کار تکمیل سد کیوی را نیز سرعت بخشید.

جاده فیروز تا مرحله بهره‌برداری موقت پیش رفته است؛ اما هنوز افتتاح کامل نشده و تا زمان احداث قطعه 4 که بعنوان کمربندی خلخال شناخته می شود و همچنین تکمیل پل‌های غیرهمسطح، دارای ردیف اعتباری خواهد بود؛ شایان ذکر است که این پل‌ها در سه نقطه از جاده فیروز احداث خواهد شد که اولین پل در تقاطع جاده سرچم در حال انجام است و پل‌ دوم در تقاطع جاده فیروز با جاده کیوی-پیریک و پل سوم در تقاطع جاده خلخال-هشجین احداث خواهد شد.

عده‌ای از فعالان شهر کیوی در فضای مجازی معتقدند با بهره‌برداری از جاده فیروز، شهر کیوی به حاشیه رفته است؛ این تفکر به دلایل مختلف نمی‌تواند منطقی باشد؛ چرا که:

اولا شهر کیوی به وسیله جاده اصلی کیوی-پَرو در ۸ کیلومتری جاده استراتژیک اردبیل-سرچم قرار گرفته است و کیوی دیگر هیچوقت در حاشیه نیست و نخواهد بود و این شعارها، بیشتر مصرف انتخاباتی دارد.

ثانیا شهر خلخال مرکز شهرستان خلخال نیازمند یک جاده اصلی به مرکز استان بود چرا که تا قبل از جاده فیروز، شهر خلخال فاقد حتی یک کیلومتر جاده اصلی بود و این منطقی نیست بهبود راههای ارتباطی جمعیت 90 هزار نفری شهرستان خلخال، صرفا با دید محدود نگر بعضی ها، نادیده انگاشته شود. و صد البته اهیمت این جاده جهت دسترسی اهالی بخش فیروز شهرستان کوثر و سایر روستاهای منطقه به خلخال و گیلان هم بر هیچکس پوشیده نیست.

ثالثا آبگرم معدنی کوثر در کنار تکمیل کامل ساختمان سد کیوی و حل مشکلات جزئی آن و با آبگیری کامل آن، شاهد دریاچه بسیار زیبایی در منطقه خواهیم بود که طبیعتا جذابیت‌های سرمایه‌گذاری خواهد داشت و همین امر، انبوه گردشگران را روانه جاده قدیم خواهد کرد و اینجاست که لازم است اهالی شریف کیوی آستین‌ها را بالا زده و برای استفاده از مزایای این شرایط پیش آمده، طرح ها و پیشنهادات خود را ارائه داده و جهت اجرای آنها از مسئولین کار بخواهند.

متاسفانه چون جاده قدیم خلخال-کیوی جاده اصلی نمی‌باشد طبق قانون نمی‌توان از اعتبارات وزارتی جهت تعمیرات و نگهداری آن استفاده کرد و می‌بایستی از اعتبارات استانی هزینه شود که به دلیل ناچیز بودن اعتبارات استانی باید تمهیدات دیگری جهت اخذ اعتبارات تعمیر و نگهداری اندیشیده شود تا وضعیت آسفالت آن که در بعضی نقاط نامطلوب است ارتقا یابد.

به هر حال با افتتاح جاده فیروز و اتصال آن به جاده در دست احداث کلور-درام و همچنین اتمام عملیات آسفالت جاده ماسوله پیش‌بینی می‌شود هر کدام از این جاده‌ها مکملی برای همدیگر باشند و خیل عظیم گردشگران که در سال‌های گذشته نیز شاهد آن بودیم افزایش پیدا خواهد کرد و روند توسعه گردشگری تسریع خواهد شد که قطعا به افزایش فرصت‌های اشتغال و مهاجرت معکوس منجر خواهد شد و اینجا هنر خود اهالی خلخال و کیوی خواهد بود که به چه میزان بتوانند از این فرصت‌های ایجاد شده جهت توسعه اقتصادی خود بهره ببرند.

به برکت همین خیل عظیم گردشگران است که سرمایه‌گذاران، ترغیب به سرمایه‌گذاری می‌شوند که می‌توانیم نتایج آن را در احداث پل معلق ازنو، کلبه‌های چوبی، توسعه دیگر اماکن اقامتی همچون هتل‌ها و ... مشاهده کنیم.

گسترش شبکه راههای ارتباطی در هر حال به سود منطقه است و نباید در این مورد محدود نگر بود و این مورد خودش را در زمان تخریب و رانش سال گذشته‌ی جاده قدیمی خلخال - کیوی به خوبی نشان داد؛ قطعا اگر از قبل جاده خلخال - فیروز احداث نمی شد، معلوم نبود اهالی خلخال برای مسافرت به مرکز استان و یا اهالی کیوی برای مسافرت به خلخال و گیلان متحمل چه سختی ها و زحماتی می شدند !

در بحث صنعتی نیز یک رکن اساسی صنعت، وجود زیرساخت‌هاست که یکی از مهمترین آنها «راه» می‌باشد، به برکت جاده فیروز است که سرمایه گذار کارخانه‌ای در مقیاس فروسیلیس حاضر به سرمایه‌گذاری در منطقه می‌شود و الا بدون وجود زیرساخت‌ها، سرمایه‌گذاری صنعتی در حد آرزو باقی خواهد ماند.

خوشبختانه جانمایی کارخانه فروسیلس تقریبا در منطقه‌ای است که هم اهالی روستاهای بخش مرکزی و هم شهر خلخال و شهر کیوی دسترسی راحتی به آن خواهند داشت و تعداد قابل توجهی از جوانان جویای کار خلخال و کیوی جذب آن خواهند شد و قطعا این کارخانه، کاتالیزور توسعه منطقه خواهد بود.