چرا والدين امروزي توان تربيت فرزندان خود را آنگونه كه مي خواهند ندارند ؟ مقاله ای از جناب آقای سعید اکبرزاده ، روانشناس و مشاور خانواده که مطالعه آنرا به شما همشهریان و دوستان عزیز پیشنهاد میکنم

"چرا والدين امروزي توان تربيت فرزندان خود را آنگونه كه مي خواهند ندارند"

نویسنده : سعید اکبرزاده

خوب زندگی کردن هنر است و هر کسی را هنر خوب زندگی کردن نیست.هنرمند شدن زحمت می خواهد ،تحمل می خواهد ،وقت می خواهد وذوق که بتواند فرد را کارآمد نماید .وضعیت زندگی های امروزی بسیار سخت و دشوار شده است .تعدد وظایف والدین ،کمبود سواد تربیتی به روز ،چند شغله بودن پدرها،سردر گمی ایفای نقش در پست های گوناگون،خستگی شدید روحی و روانی ،وجود شرایط محیطی سخت برای کار کردن و ...ازجمله موارد تاثیر گذار در درون خانواده است.

به مقوله تربیت باید از چند بعد نگریست ، تربیت از عوامل گوناگون مثل :والدین ، همسالان ، دوستان ، همسایه ها ، افراد معروف و مشهور ، قهرمانان ، زمان و مکان تربیت (خانه-مدرسه –اماکن مذهبی و...) تاثیر پذیر است.

ما در این متن به والدین اشاره کوتاهی خواهیم داشت که امیدواریم مورد قبول واقع شود.

والدین به خصوص پدر خسته از سر کار به خانه می رسند ،خسته در خانه می نشینند ،خسته غذا می خورند ،خسته حرف می زنند و در نهایت خسته می خوابند و صبح زود هم خسته از خواب بیدار می شوند و دوباره سر کار حاضر می شوند و این مشکل هرروز بد تر از روز قبل تکرار می شود به امید اینکه روزی بهتر فرا خواهد رسید که از آن روز خبری نیست. یعنی روز به روز بدتر می شود ،پس چه انتظاری از این زندگی داریم.

در این زندگی زنگ ساعت یا تلفن همراه یا حتی زنگ در خانه آزار دهنده روح و جان آدمی است . پدران با عجله از خانه راه می افتند ،مجالی برای فکر کردن ندارند ، باز نگری و مرور زندگی نیست ، روی آن تامل نمی کنند ، فرزندان و اعضای خانواده را نمی بینند تا به مشکلات و حرف های آنها گوش دهند.

چی شده انسان را که اینگونه می تازد که به کجا برسد؟ یا که جا نماند؟ ما دنبال چی هستیم ؟ اصلا تا بحال روی این موضوع فکر کرده ایم ؟ یا ماهم مثل دیگران بی هدف فرار می کنیم ؟ چون دیگران فرار می کنند ماهم می دویم؟

با این همه تحولات سریع تکنولوژی ، تعاملات و روابط اجتماعی و... انسان قادر نیست درنگ کند ، چون اگر درنگ کند به دیگران نخواهد رسید. همه دوست دارند زود کارها را انجام دهند، زود بروند ، زود بخرند، زود فیش بریزند، زود بخورند، زود از مدرسه خارج شوند، زود به خانه برگردند ، زود از خانه خارج شوند، زود برسند ،زود پول دار شوند ،زود پیشرفت کنند و هزاران زود های دیگر که هر روز زیادتر می شود که کمتر نمی شود؟ پس زودهای قبلی چی شد؟ غیر از این همه استرس و اضطراب که برای خود کسب کرده ایم آیا چیز دیگری برایمان حاصل شده است؟

نتیجه اینگونه زندگی همان می شود که داریم و از آن هم راضی نیستیم و نباید هم  رضایت داشته باشیم ؟ چون در ذهنمان چیز دیگری ترسیم کرده بودیم که در عمل آن را نتوانستیم پیاده کنیم.اگر خوب فکر نکنیم وخوب فکرمان را پرورش ندهیم ،آن را خوب نمی توانیم عملی کنیم و در نتیجه زندگی بیهوده خواهیم داشت. زندگی بیهوده نتیجه کار و فعالیت بیهوده و برنامه غلط می باشد.

والدین بیشتر کار می کنند و از جانشان هم مایه می گذارند ولی کمتر به فکر زندگی خوب هستنند . به نظر می رسد اگر بیشتر فکر و تامل کنند و در حد توان خود کار کنند بهتر نتیجه می گیرند .

امروزه فرزندان از هر زمان دیگر به وجود والدین بویژه پدر در خانواده نیاز دارند ، پدری که بتواند به نیازهای عاطفی ،روحی و روانی و اجتماعی فرزندان خود پاسخ دهد .

یادمان باشد که هیچ وقت پدر ،مادر نمی شود و مادر پدر نمی شود.در تربیت هر کس جای خود را دارد و کسی نمی تواند نقش دیگری را بازی کند ، اگر خواستیم نقش بازی کنیم نتیجه همان می شود که می بینیم.

امروزه بیشتر خانواده ها ظاهرا  در کنار هم و واقعا  جدا از هم زندگی می کنند، خستگی های زود رس و آستانه پایین تحمل افراد ،مشکلات محیطی و اقتصادی مضاعف باعث دوری واقعی اعضای خانواده از هم شده است.

هر گز وجود حاضر غایب شنیده ای ؟

من در میان جمع و دلم جای  ديگر است

پولتر در کتاب "عامل پدر" به توضیح پنج شخصیت پدران پرداخته و آنها را به شرح زیر بیان می کند:

پدران بسیار موفق--پدران بمب ساعتی—پدران منفعل—پدران غایب و دلسوز—پدران ناصح و پند دهنده

حمایت پدر در خانواده در زمینه های اجتماعی،عاطفی،مالی،روحی و روانی و... سر منشاء انرژی و تحرک برای کل اعضای خانواده است و با مهیا ساختن این زمینه هاست که لذت کنار هم بودن را برای همه ملموس ومحسوس می کند.

پدر ها به خانه می آیند ولی دیده نمی شوند ،چون زود می روند و دیر می آیند . پدر ها باید رابط درون و بیرون خانواده باشد ،سر منشاء ارزش های اجتماعی ، همانند سازی، الگو دهی وتکیه گاه محکم برای خانواده و اعضای آن باشد که با هر بادی نلرزد .

حضور پدر در خانواده باید گرما بخش و انرژی زا باشد و او باید با تمام اعضای خانواده تعامل سازنده وگرم داشته باشد که بتواند از عهده وظایف خود موفق بیرون آید.

کار و فعالیت جوهره ی زندگی است و نباید از حدش بگذرد که اگر از حد بگذرد می شود عامل فرسودگی ومرگ زودرس برای فرد ،پس باید در هر زمینه اعتدال را نگاه داشت تا به نتیجه مطلوب رسید.انسان در طول زمان گرفتار " قانون عادت " می شود !و خیلی از مسا ئل دور و برش را نمی بیند!رنگ زرد همسرش را نمی بیند، کم حرفی ، انزواو گوشه گیری فرزندانش را نمی بیند، گرسنگی عاطفی و اجتماعی ،آرزوی با هم گشتن در خیابان و پارک و یا با هم صحبت کردن را نمی بیند؟

خیلی چیزها دیدنی نیستند ، و شاید ما نمی بینیم ،ولی این ها به معنای نبودن نیست!

سعید اکبرزاده روانشناس و مشاور خانواده