گزارش گلگشت به دامنه های عجم (مسجد دره بالا) با همکاری هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی خلخال + عکس

گزارش برنامه

نام برنامه و تاریخ اجرا : مسجد دره بالا ، 16 / 1 / 1392

نوع برنامه : گلگشت ( مسیر جنگلی )

نام مسئولین برنامه:

- سرپرست : افشین اسماعیل­زاده

- راهنمای گروه : حسین بختیارزاده

- مسئول فنی : حکیم شالچی

تعداد اعضای گروه : 16 نفر

مکان شروع : خلخال، میدان آزادی

امکانات منطقه : آلاچیق و کافه در شروع مسیر ، وجود چشمه و کمپ کوهنوردی

طول و عرض جغرافیایی :

چشمه­ ها و محل­های تهیه­ ی آب: چشمه­ ی اصلی در شروع مسیر – چشمه روستای کری – چشمه در کنار مسجد

زمانبندی برنامه : 7 صبح تا 6 بعدازظهر- یک روزه

مزایا : داشتن شناخت کامل راهنما از مسیر حرکت – آشنا شدن نسبی گروه با فرهنگ منطقه.

معایب : عدم حضور به موقع اعضای گروه هنگام شروع حرکت – آشنا نبودن برخی از اعضا با حرکت در روی دیواره برفی - نداشتن امکانات فنی لازم توسط بعضی از اعضای گروه از قبیل بادگیر و لباس بارانی .

« آنگاه که زرتشت به سی سالگی رسید ، زادگاه و دریاچه اش را رها کرد و روی به کوه نهاد ، و ده سال تمام در آنجا اقامت گزید و از خلوت ره توشه می اندوخت و به اندیشه می پرداخت . اما سرانجام اندرونش دگرگون گشت . »

چنین گفت زرتشت – فریدریش ویلهلم نیچه – ترجمه مسعود انصاری

در کوه ها و جنگل های زیبا و سحرانگیز جنگل های تالش آنچه در همه جا در جریان است ، رویش و زندگی ست . جریان رودی زیبا از مه و ابر در میان بستری از سبزه و درخت . گویی که سبزی زمین به سفیدی ابرهای آسمان آبی گره خورده است و رهگذر این سرزمین رویایی در میان این دو شناور است .

در این بهشت آنچه که از گیاه بهتر می روید و از ابر و مه جاری تر است ، خیال و اندیشه ی انسانی ست . زیبایی های طبیعت بکرش خیال آدمی را پرواز می دهد و عظمتش تفکر و اندیشه را جاری می سازد . و شاید این بهترین دلیل است که از دیرباز عارفان و زاهدان این منطقه را برای گوشه نشینی و خلوت برگزیده اند . از شاه عجم گرفته تا برزکوه و کلبه های زیبای مقدس  ،که محلی ها به آن "پیر" می گویند ، همه گواه بر ویژگی های خاص این منطقه هست .

روز جمعه 16/1/92 ساعت هفت صبح شانرده نفر از همنوردان برای دیدن یکی از همین "پیر"ها با نام "مسجد دره بالا" عازم شدیم . بعد از جمع شدن در پای چشمه ی "میرعادل" به سمت بلندی "گیوره" به سوی شمال روانه شدیم . بعد از حدود نیم ساعت به بالای "گیوره" رسیدیم . امسال در طول زمستان به دلیل بارش کمتر برف و گرم شدن زود هنگام هوا به جز در آن بالا تقریبا برفی وجود نداشت . وزش بادهای شدید در این ناحیه باعث به وجود آمدن دیواره ی برفی تا شیب 70 درجه شده بود . به همین دلیل برای پایین آمدن از این دیواره مجبور به درست کردن جاپایی شدیم . البته بعضی از اعضای گروه ترجیح دادند که از دیواره سر بخورند !

متاسفانه هر ساله از پوشش جنگلی به خصوص در این ناحیه کاسته می شود . به طوری که بر خلاف سال های قبل که مسیری از بین درخت های جنگلی به سمت پایین وجود داشت ، تقریبا هیچ درختی دیده نمی شد . به هر حال مسیر را در دامنه ی شرقی دره روستای "کری" به سمت شمال ادامه دادیم . در شیب دره برف های باقی مانده در حال آب شدن بودند که جویبار های زیبایی را تشکیل داده بودند . پس از رسیدن به جاده ی خاکی ، که از کلبه های چوبی عشایر در سمت بالای دره شروع می شد ، مسیر در میان درختان جنگلی  ادامه پیدا می کرد .

در میان این جاده سنگ های صاف و تراش خورده به حالت جالبی در کنار راه چیده شده بودند . در روزهای خاصی از سال مردم محلی در این مکان جمع شده و سرگرمی ها و بازی های را انجام می دهند و گاهی نیز زنان روستا آش و یا غذایی دورهم در اینجا پخته و باهم می خورند .

پس از طی یک مسافت حدودا یک کیلومتری ، جاده به یک پیچ رسیده که به سمت پایین ادامه پیدا می کند . در این جا وارد یک مسیر پیاده رو که در تصویر مشاهده می کنید شدیم .

فصای جنگل بسیار با تراوت و بهاری بود . درخت های آلوچه جنگلی پر از شکوفه و گل های بهاری در رنگ های سفید و زرد و بنفش و . . . همه جای جنگل را پوشانده بود . بعد از طی یک مسیر چند صد متری مستقیم ، به منطقه ای پر از برگ های خشک شده رسیدیم. در این محل مسیر را به سمت راست ادامه دادیم . در اینجا که کاملا در داخل درختان انبوه جنگلی بود و امکان گم کردن مسیر وجود داشت توجه و دقت در مسیر بسیار لازم بود .

بعد از رسیدن به یک دو راهی دو درخت با علامت های زرد و قرمز رنگ و علامت گذاری شده بود که ما مسیر را به سمت راست از طرف درخت زرد ادامه دادیم . متاسفانه در این جا نیز درختان قطع شده به چشم می خورد . بعد از رسیدن به رودخانه و گذشتن از آن به سمت چپ ، حدودا صد متر بعد کلبه ای کوچک با چشم اندازی زیبا ظاهر شد .

این مسجد مقدس با معماری زیبای روستایی اش و طبیعت بکری که در میان آن واقع شده است سال هاست که محل عبادات و نذورات مردم محلی بوده و بنا به گفته ی مردم محلی در سال های دور زاهدی در این کلبه چهل شبانه روز نماز گزارده و پس از آن معجزات فراوانی از او دیده شده است .

هر زنی که در آرزوی فرزندی است ، گهواره ی کوچکی از سقف این خانه آویزان کرده و تکه چوبی در داخل آن می گذارد باشد که مادر جنگل فرزندی به او عطا کند . محراب ساده و مثلثی شکل آن مفاهیمی ساده و بنیادی از معماری اصیل منطقه را در ذهن تداعی میکرد.

نکته جالب اینجاست که در داخل کلبه لوازمی همچون کتری ، قوری و ظروفی چند برای رفاه حال زائران گذاشته شده بود که نشانگر مهربانی مردم منطقه بود . البته ما نیز در نهایت امانت داری از آنها استفاده کردیم . بعد از صرف نهار حدود ساعت دو بعد از ظهر برگشتیم . در راه برگشت حدود 20 دقیقه بارانی بهاری شروع به بارش کرد ، طوری که عطر خاک باران خورده همه جا را پر کرده بود .

در ساعت پنج بعد از ظهر در کنار کافه ها و ماشین ها بودیم .

با تشکر از هیئت کوهنوردی شهرستان جهت هماهنگی و اجرای این برنامه .

گزارش : سعید مدنی