گزارش صعود به قله ازنو که طی آخرین جمعه سال 1391 و با همکاری هیئت کوهنوردی و صعودهای ورزشی خلخال برگزار شد + عکس و فیلمی از غار

گزارش برنامه

نام برنامه و تاریخ اجرا : قله ازناو ، 25 / 12 / 1391

نوع برنامه : کوهپیمایی ترکیبی و غارنوردی

نام مسئولین برنامه:

سرپرست : افشین اسماعیل­زاده

راهنمای گروه : علی نادری

مسئول فنی : فرید مینافر

تعداد اعضای گروه : 20 نفر

مکان شروع : خلخال، میدان آزادی

امکانات منطقه : آلاچیق و کافه در دامنه­ ی کوه ، وجود چشمه و باغ با امکانات نسبی کمپینگ

طول و عرض جغرافیایی :

چشمه­ ها و محل­های تهیه­ ی آب: چشمه­ ی اصلی در پای کوه

زمانبندی برنامه : 7 صبح تا 4 بعدازظهر- یک روزه

مزایا : داشتن شناخت کامل راهنما از مسیر صعود - بازدید گروه از غار کوه ازنو.

معایب : عدم حضور به موقع اعضای گروه هنگام شروع حرکت - جدا شدن تعدادی از اعضای گروه در میان برنامه و انصراف از صعود - نداشتن امکانات فنی لازم توسط بعضی از اعضای گروه از قبیل گتر و پوتین مناسب.

گزارش :

اولین مفهوم و تصوری که از کوه که در ذهن کودکان خلخالی شکل می­گیرد و یا بهتر بگویم اولین نمونه­­ ی عینی و طبیعی از کوه که کودک در سال­های اولیه­ ی زندگی­ اش با آن آشنا می­شود،  کوه "ازنو" است.  کوه زیبا و سر برافراشته که تقریبا از همه جای شهر خلخال دیده می­شود.

کودک خلخالی وقتی همراه با پدر و مادر خود در خیابان اصلی خلخال قدم می­زند، در کنار بستنی فروشی­ها و مغازه­ های رنگارنگ، همیشه کوهی زیبا در افق خیابان اصلی ذهن او را  ، هرچند ناخودآگاه ، به خود مشغول می­کند.گویی شهر را به گونه­ ای ساخته­ اند که همواره بر چشم­­ انداز این کوه منطبق باشد.

کوه "ازنو"با باغ­های زیبای اطرافش، چشمه­ های همیشه جوشانش و با قله­ ای صخره­ ای به جرات می­توان گفت تمامی المان­های یک کوه زیبا و با عظمت که در ذهن یک انسان می­تواند وجود داشته باشد را در یک آن دارا است. اگر عقاب­های طلایی آسمان آبی­ اش را به این مجموعه اضافه کنیم، شکوهش صد چندان می­شود.

بدین­سان است که ذهن کودک خلخالی با این کوه دوست داشتنی انس گرفته و شکل می­یابد و بدین قرار بنابر سنت هر ساله جمعه­ ی آخر سال را ، به استقبال بهار، عازم فتح این کوه شدیم.

صبح ساعت 7 هوا به قدری آفتابی و عالی بود که خیلی از بچه­ ها لباس­های آنچنان گرمی نپوشیده بودند و یا بهتر بگویم با لباس­های بهاری آمده بودند. بعد از سوار شدن به ماشین­های شخصی تعداد 20 نفر از بچه­ ها در کنار چشمه­ ی ازناو جمع شدیم. تفاوت اصلی این صعود با صعودهای دیگر این بود که جنای آقای علی نادری راهنمای گروه بود که تسلط و آشنایی کامل با میسرهای کوهنوردی، غارنوردی و صخره­ای منطقه را دارند. با راهنمایی و پیشنوردی ایشان مسیر را از جاده­ ی خاکی بالای چشمه در پیش گرفتیم. به دلیل خروشان بودن رودخانه و اینکه می­خواستیم زودتر ارتفاع بگیریم مجبور به عبور از رودخانه شدیم.

رودخانه­ ی دره­ ی ازنو، رودخانه­ ی فصلی بوده که در ماه­های خاصی از سال نسبتا خروشان است و ناگفته نماند که لزوم نصب پل­های کابلی – فولادی کوهنوردی در برخی از جاهای آن، به خصوص در نواحی تنگ و صخره­ای ان که در چند ماه گذشته باعث بروز حادثه شد، همواره نیاز می­شود.

پس از گذشتن از رودخانه شروع به گرفتن ارتفاع کردیم. مسیر ساده­ ی کوهپیمایی و بدون صخره را به دلیل تعداد زیاد اعضای گروه از پشت قله­ ی دوم و بلندتر در دامنه­ ی شمالی را انتخاب کردیم.

هوای بهاری، برف­های در حال آب شدن در اطراف گلهای نوروزی، پرواز کبک­های (کهلیک) و صدای آواز آنها همه­­ ی اعضای گروه را مجذوب خود کرده بود. قله­ ی ساوالان با زیبایی تمام در افق دیده می­شد که آقای نادری برای ما شعری زیبا در وصف این کوه خواندند.

به پیشنهاد راهنمای گروه، آقای نادری، برای دیدن غاری در میان صخره­های کوه کمی از ارتفاع خود را در حدود 100 متر کمتر کردیم. البته بنا به گفته­ ی ایشان مسیر اصلی و راحت­تر غار از دره و بستر رودخانه بود؛ چرا که ارتفاع نسبتا پایینی داشته و نزدیکتر به دره است. اما چون رودخانه خروشان بود و ما در مسیر مجبور به عبور از رودخانه برای چندین بار می­شدیم، از سمت بالا به غار رفتیم. پس از رسیدن به دهانه­ ی اول غار با دهانه­ ی تنگ که به فضای نسبتا بزرگی منتهی می­شد و به دو جهت چپ و راست ادامه می­یافت مواجه شدیم. به دلیل تنگ بودن دهانه، به جز خانوم معصومی هیچ­ یک از اعضای گروه نتوانستند وارد دهانه­ ی اول غار شوند که البته جرات ایشان به عنوان اولین نفری که وارد غار شدند ستودنی بود. غار در سمت راست به اتاقکی بسته منتهی شده و در سمت چپ به سمت پایین ادامه می­یافت که منتهی به غار دوم می­شد. برای دیدن دهانه­ ی غار دوم که حدود 15 متر پایین­تر بود ارتفاع خود را کم کردیم. برخلاف دهانه­ ی اول که به صورت افقی بود، دهانه­ی دوم نسبتا بزرگتر، به اندازه­ ی شانه­ های انسان، به صورت عمودی و در جهت پایین بود. جناب آقای مهندس مینافر به عنوان اولین نفر وارد غار شدند و بدنبال ایشان سایر اعضای گروه وارد شدند. بعد از یک مسیر عمودی و تنگ یک متری به یک سکو که به اتاقکی مشرف بود، رسیدیم. ارتفاع اتاقک به گونه­ ای بود که می­شد در داخل آن ایستاد. سه خروجی دیگر از جلو، چپ و راست داشت. خروجی جلویی که به جهت بالا بود همان دالان منتهی به غار بالایی بود. داخل غار پر بود از استخوان و دیواره­ های آن حالتی ساروجی و دست­ساز داشت. به خصوص در سقف آن محلی گنبدی شکل وجود داشت که به وضوح مشخص بود توسط انسان ایجاد شده است. ( عکس های 1 و 2 و 3 و 4 و فیلم )

1

2

3

4

همه­ ی شواهد دال بر این بود که این منطقه در گذشته کاربردی باستانی و یا مسکونی داشته است. به هرحال بعد از بازدید از غار گروه به دو بخش تقسیم شد و عده­ای از ادامه­ ی مسیر انصراف دادند و به سمت دره برگشته و ما نیز بعد از ادامه­ ی مسیر به سمت قله به قسمت برف­گیر یال شمالی رسیدیم. حدود نیم­ساعت بعد در قله­ ی کوه بودیم.  ( عکس 5  )

5

چشم­اندازی وسیع و زیبا از کوه آلماس، نهربند و عجم گرفته تا سبلان، بزگوش و آق­داغ. پس از توقفی نیم ساعته و خوردن صبحانه ای دلچسب، دامنه­ ی جنوبی مشرف به روستای طولاش را جهت پایین آمدن انتخاب کردیم. ( عکس های : 6 و 7 )

6

7

در طول مسیر در انتهای صخره­ ها، محل طلاقی صخره­ ها با دامنه­ های خاکی پر بود از حفاری­هایی که به تازگی انجام شده بود. از دندان حیوانات وحشی تا جمجمه­ ی مار را در مسیر پیدا کردیم. ( عکس های : 8 و 9 و 10 و 11 و 12 )

8

9

10

11

12

حدود ساعت 2 بعداز ظهر بود که در دامنه­ ی کوه بودیم و با عبور از میان باغ­های ازنو و مسیر کمره خونی به کنار ماشین­ها رسیدیم.

گزارش : سعید مدنی

-----------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

--------------------------

--------

-