شهید بهزاد فرامون

نام  : بهزاد

نام خانوادگى  :  فرامون

نام پدر :  قربان‌على

محل تولد: خوجین

محل شهادت: اندیمشک

تاريخ‌تولد  :42/01/07

تاريخ شهادت  :66/12/23

زندگینامه

درخانواده مذهبی ای و کشاورزبه سال 42 در خوجین بدنیا آمد .

دبستان میرعماد خوجین صدای پای آرام واستوارشهید بهزاد فرامون رافراموش نکرده است . بهزاد ازکوچه های تنگ روستای خوجین که متصل به شهرستان خلخال است می گذشت وبه مدرسه ابتدایی می آمد وسپس مدرسه راهنمایی سنایی روستای خوجین ازسال 1354 تا پیروزی انقلاب 1357 این نوجوان سرشارازعشق ومعنویت را پذیرا شد وپس ازموفقیت ودرخشیدن دردرس ومطالعه وارد دبیرستان شهید بهشتی خلخال گردید. دردوران دبیرستان نیزعازم جبهه شد وبا موج انفجاربعثیون متجاوزراهی بیمارستان گردید وپس ازبهبودی درسال 1364 دیپلم خود رابا موفقیت اخذ نمود.

وسرانجام برای ادامه تحصیل عازم مرکزتربیت معلم درتهران شد

شهید فرامون تربیت معلم را گذرگاهی می دانست که بتواند ازکانال آن وارد کلاس درس شود واستعدادهای بالقوه خود را منصفه ی عمل گذارد. روحیه زنده وشادابش به او کمک می کرد که هرروزدرراه معرفت چیزهای تازه ای کسب کند ودرمطالعات خود نکاتی رایادداشت می کرد تا روزی آن ها را به دانش آموزان ارائه دهد.

عشق دل را می دهد آری صفا                        ازعلایق می کند جان را رها

دل چو مست ازجام عشق یارشد                     مست هم گربود خود هشیارشد

مست آن سان گربه هشیاری رسد                   دست او بردامن یاری رسد

مست عرفان کارهوشیاران کند                       خنده برهوش جهانداران کند

اما تسلیم جان درراه اهداف عالی ارزش جان را شکوهمند می کند. شهید جاوید هم درراهی گوهردرخشان جان رافدای دوست کرد که دوست خود بندگانش رابدان راه فرا خوانده است وآن راه دین وشرافت است. آن شهید درراه دفاع ازدین اسلام جان عاریتی را فدای جان جانان کرد.

اوعقیده داشت که درراه ناموس وشرف واسلام باید به دفاع پرداخت وبا علاقه ی قلبی خویش قدم دراین راه نهاد ودرخط مقدم جبهه به کارزارپرداخت.

جان درره ما ببازاگرمرد دلی                     ورنی سرخویش گیر، کزما اجلی

آن ملک کسی نیافت ازنیم دلی                حق می طلبی ومانده درآب وگلی

آن شهید جاوید همیشه آشنایان را توصیه میکرد که به دستورات اسلام عمل کنند وازفرامین انسان سازآن سرپیچی نکنند وخود دراطاعت ازدین جان عاریتی را درراه دفاع آن نهاد ورشادت را با جوانمردی تمام به تجلی درآورد.

ازمرکزتربیت معلم عازم جلوه گاه عشق گردید وسرانجام در22 اسفند 1366درمنطقه دوکوهه مقرلشگرمحمد رسول الله (ص) به یاران پیامبرش پیوست وشربت شهادت را مزمزه کرده و با عروج عرفانی اش ، به لقا ربوبی حضرت بارتعالی رسید.

روانش شاد باد

وصيت‌نامه

بسم رب الشهدا و الصديقين

با درود فراوان به روان طيبه شهداى اسلام و قرآن از صدر اسلام تا انقلاب و جنگ تحميلى عراق عليه ايران و ساير بلاد اسلامى و با سلام به امام عصر (عج) و نائب برحق و عزيزش امام امت پير جماران بت شكن زمان و بر هم كوبنده طاغوتيان و ظالمان عصر . بارى با عرض معذرت از تمامى مسئولين مملكتى بخصوص نهاد هاى انقلابى و خود جوشيده ايران اسلامى از جمله بنياد شهيد انقلاب اسلامى كه بحق مسئوليتى خطير و سازنده بعهده داشته و مسئولين متعهد و متخصص را به خود اختصاص داده . انشاءالله كه با نوشته مكتوبه اينجانب هيچ نگرانى و دلهره اى به خود راه نداده و هيچ ناراحت هم نباشيد . انشاءالله كه در اين نبرد با پيروزى عظيمى به آغوش گرم خانواده برمى گرديم و نماز جمعه را در كربلا برپا خواهيم كرد . ولى اين احتمال است كه اگر خدا نصيب فرمايد و به فيض عظيم شهادت نايل آمدم كه اين نصيب هركس نمى شود و خداوند كسانى را كه دوست دارد بطرف خود مى كشد و اين آيه قرآن است و اين بس كه شيفته جوانان گرديده اى . كوتاه سخن اينكه اگر شهيد شدم تمام مژدگانى از سوى بنياد شهيد و هر كمكى كه اين بنياد شريف صلاح بداند در مورد هر شهيدى تصميم مى گيريد فقط و فقط كه اين را معمول داريد بزرگ و بزرگترين مادر عزيزم مى باشد بعلاوه برادرم بهنام و خواهران و برادران كوچكتر از آنها يعنى پدرم و برادر بزرگم فرهاد فرامون هيچگونه حقى ندارند كه در مورد بعد از شهادت من تصميم بگيرند و تنها مادرم و برادرم بهنام مجاز هستند كه هرگونه كمكى يا همكارى با بنياد شهيد را در حق من انجام دهند و هرگونه حقوق  من و يا هرگونه اقلام از سوى بنياد شهيد در مورد خانواده شهيد حتما و حتما به مادرم و برادرم بهنام مربوط مى باشد و بس . يعنى حقوق پرداختى ام بايد بدست مادرم انجام گيرد و اين نكته راحسودانه تلقى نفرماييد چراكه زحمات كل مرا مادرم بيش از همه متحمل گشته و لذا مديون دين و دنياى ايشان هستم .

التماس دعا شنبه66/08/02

سخنى چند با مادر و برادرم بهنام

بسمه تعالى

مادر عزيز و مهربانم اميدوارم كه بنده را عفو كنيد و حلالم نماييد كه شما را نتوانستم جبران زحمات نمايم و ديگر چه بگويم كه نالايق تر از آنم و قلم عاجز از نوشتن ميباشد و اگر موقعى گريه مى كنى بخاطر مظلوميت حسين (ع) گريه كن و درست است كه خود شما هم بيشتر مظلوم هستيد و انشاءالله مظلوميت شما موجب شادى روحم گشته و هميشه با دعاهايت از گناهم از خداى قهار طلب مغفرت بنمايى، زيراكه مظلوميت از حسين و اولاد حسين به يادگار مانده . ديگر سر شما را درد نياورم كه طاقت بيان ندارم و دلم براى ديدار حسين و لقاى لله در تلاطم است  و اما شما برادرم بهنام عزيز ميدانم كه نتوانستم خدمت محوله را كه بنحو احسن خواسته بودی انجام دهم ولى خودت نيز بهتر واقفى به اينكه ، هدف حسين چه بود و مظاهر مادى و دنيايى هيچ هست و پوچ . انشاءالله كه با همكارى مادر عزيزمان بتوانى كه هميشه دعاگوى رزمندگان و امام در نمازهايتان بوده و از خدا برايم مغفرت و آمرزش بطلبيد .

انشاءالله كه موفق و مويد باشيد و با مصرف كردن نان و نعمت محرومين و بيت المال از طرف بنياد شهيدتعدى و ستمى در مورد آنان روا نداشته باشيد ،چراكه ظلم به آنها ظلم به خون برادر شهيدت بهزاد فرامون خواهد شد و بس . و اما شما پدر مهربانم درست است كه برايم خيلى زحمت متقبل گشته ايد و مرا مديون دنياى خود ساخته ايد ولى بقول پيامبر اكرم (ص) اگر لياقت داشته باشم شما را به تقوى الهى دعوت و وصيت مى كنم چراكه <انا لله و انا اليه راجعون > و شما نيز برادرم فرهاد فرامون همينطور و شما خواهرانم مليحه مريم و فاطمه سعى كنيد با هم توافق اخلاقى و عملى در كارهاى خير داشته باشيد و با خويشاوندان ذى صلاح نهايت صله رحم را رعايت نماييد .

والسلام عليكم و رحمه الله