شهید محب اله رضوانی

نام  :   محب‌اله

نام خانوادگى  :   رضوانى

نام پدر :  ذبيح‌اله

محل تولد :     اندبیل

تاريخ‌تولد  :46/10/03

تاريخ شهادت  :10/20 / 65

نوع عضويت :  بسيجي

محل شهادت:  شلمچه

زندگینامه

در سال 1346 در خانواده مومن ومذهبي در روستاي اندبيل متولد شد. واز همان ابتداي زندگي تحت تربيت صحيح پدر با معارف اسلام آشنا گشت. وفرامين ودستورات قراني را سرلوحه زندگي خود قرار داد. جواني متدين بود وبه مساجد علاقه زيادي داشت. از خصوصيات بارز وي درستكاري وامانت داري وتواضع وفروتني بود . او به امام عشق ميورزيد ودر راستاي اين عشق صادقانه در جمع بسيجيان مخلص وبي ادعا بود ودر حالي كه در سال سوم هنرستان مشغول تحصيل بود كلاس درس را رها وبه سوي جبهه شتافت. وپس از حضور بي ادعا وخالصانه در صحنه هاي نبرد سرانجام در تاريخ 65/10/20 در گرماگرم عمليات كربلاي پنج،  مرغ روحش قفس تن را شكست ودرآسمان عشق وايثار به پرواز درآمد وبه لقاالله پيوست.

وصيت‌نامه :

"و لا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء و عند ربهم يرزقون  "

كشته مپنداريد آناني  راكه در راه خداوند از جان و مال خود مى‌گذرند، بلكه آنها زنده هستند كه در نزد خداوند از رزق  خداوند ا ستفاده مى‌كنند.

سلام و درود به حضور حضرت ولى عصر(ع) و با سلام به پيشگاه نائب بر حقش حضرت امام خمينى روحى له الفدا .با سلام بر عصاره پاك عصيان شدگان و با سلام بر شهداى گلگون‌كفن كربلاى حسينى و كربلاى ايران.   بنده حقير وصيت خويش را چنين به روى كاغذ مى‌نگارم.

بار گناهان به دوش بنده حقير سنگين داشت و از ترس اينكه مورد غضب و خشم خداوند قرار بگيرم، براى اداى دين خود نسبت به اسلام و كشور مسلمان‌نشين ايران عازم جبهه‌هاى حق عليه باطل مى‌شوم .زيرا كه حسين عليه‌السلام در روز عاشورا جان عزيزش را فداى اين مكتب نمود و او سرور آزادگان كه بزرگترين سرمايه خود جانش بود، فدا كرد و چون نام او ورد زبان تمامى امت مسلمان از جمله بنده حقير مى‌باشد . تمامى شهدا اين راه را انتخاب كرده‌اند و مشتاقانه به سوى معبود خويش پرواز كرده‌اند." (انا لله و انا اليه‌راجعون) "كه همگى به سوى معبود خويش خواهيم رفت. چه خوش است كه فرصت را از دست ندهيم شايد كه مورد لطف و رحمت خداوند منان قرار بگيريم. زيرا كه شهادت در راه خداوند آرزوى ديرينه هر مسلمان و بخصوص بنده حقير بود. و سفارش بنده حقير به تمامى ملت ايران بخصوص به همشهريان محترم اهالى خلخال اين است كه اول، امام را دعا كنيد و در پيشبرد اهداف انقلاب و يارى رزمندگان اسلام كوشا باشيد و رزمندگان اسلام را هيچ موقع از ياد نبريد و هميشه دعاگوى رزمندگان باشيد. سفارش بنده حقير به خانواده‌ام يعنى به پدر و مادر و برادرانم و همكلاسانم اينست كه، پدر مهربانم صبورى پيشه كن كه خداوند صابران را دوست دارد. و مادرم همانند زينب(ع) باش كه در شهادت على اكبر و على اصغر و حسين بن على(ع) چگونه مقاومت مى‌كرد و تو بايستى الگوى زنان باشى زيرا كه آموزگار شما زنان زينب كبرا بوده و برادرانم شما بايد بعد از من اسلحه به خون آغشته‌ام را برداشته و راه تمامى شهدا و مرا ادامه بدهيد. هميشه با ياد خداوند كارى را انجام بدهيد زيرا كه ياد خداوند آرامبخش قلبها ى مومنان است . اميدوارم كه در مرگ بنده حقيرگريه نكنيد زيرا كه، گريه شما باعث رنجش روح من مى‌شود . ازدوستان و آشنايان از طرف بنده حقير حلاليت بطلبيد. حال پدر و مادرم و خواهرانم و برادرانم ، بنده در طى اين مدت بطور كامل راه خوب را از راه بد راه سرخ را از راه سياه تشخيص داده و فعلا با عقل و شعور خود اين راه را انتخاب نموده و اين راه سرخ ادامه راه حسين بن على(ع) است.  پدرجان خداوند عملم را قبول نمود و مرا به ديدار خود خواست و چون از بچگى به جز درد سر از دستم براى شما نيامده از اين جهت است بعد از مرگم با گريه‌تان به من فشار نياوريد و تنها چيزى كه در عوض مرگم بايد بكنيد؛ راهم را ادامه دهيد.

مورخه 2/10/1365                               محب الله رضوانى

در غربت اگر مرگ بگيرد بدن من                 آيا كه كند قبر كه دوزد كفن من

تابوت مرا در جاى بلندى بگذاريد                    تا باد برد  بوى مرا در وطن من

خدايا، خدايا، تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار