این روزها در حالیکه به مناسبت برگزاری جشنواره تئاتر طنز استان در خلخال ، صدای تمرین گروههای مختلف تئاتر خلخال از آمفی تئاتر به گوش میرسد ، سالگرد عزیزیست که تئاتر خلخال او را فراموش نخواهد کرد ...

.

.

.

.

هونرین قوجاسی او جاوان حامد ( 1)

گزیده ای از متن نمایش پره چیلر :

روستا را دوست دارم خیلی دوست دارم  دلم میخواد برگردم روستا...نه من دیگه نمی خوام برگردم ولایت....اونجا به من می گن ذبیح دیونه.....بچه هام خجالت می کشن.....بچه هام بابای دیونه نمی خوان ....بچه هام نون می خوان .....هر شب خواب گندمها رو می بینم. برار احمد تو موج گندوما را دیدی ؟ ندیدی ؟من دیدم وقتی باد می خوره بهشون ...هی تاب می خورن ...تاب می خورن.....می رقصن...موج می زنه هی موج می زنه  آدم می خواد خودشو بندازه رو موج گندوما ، گندمها براش لالایی بخونن.جیرجیرکها براش آواز بخونن........ تگرگ ، رعد و برق ، بدبختم کردی تگرگ، بیچاره ام کردی تگرگ ، اگه اونروز گاوم نمی مرد دیوونه نمیشدم ، آواره نمیشدم ،من میرم دریا دنبال لثمان ، دریا کولاکه ، موج لثمان و میبره ، لثمااااان ، لثمان عمرااااه....

( تئاتر پره چی لر با هنر نمایی : آقایان منصف صادق نژاد – شیرزاد عسگری – حمید عسگری – علی ستاری و علی حصاری )

***

24 اردیبهشت هر سال یادآور خفتن شمع وجود عزیزی است که زندگی خود را وقف هنر بخصوص تئاتر کرده بود .ساعت 14:10 روز دوشنبه سال 1375 پرده ی نمایشنامه زندگی حامد فرجی برای همیشه  بسته شد و دوستان هنری اش به بیمارستان فاطمی اردبیل آمده بودند گریان و پریشان ، محزون و اشک ریز ....

در خلخال هم اهالی آرام به یکدیگر خبر فوت بزرگی را زمزمه می کردند که روحانی معظم در مجلس یادبود ، مراسم تدفین وتشییع او را یکی  از پر ازدحام ترین و بی نظیرترین مراسمات خلخال عنوان کرد ...آری حامد فرجی در خاطراتمان ماند و می ماند تنها وتنها به این دلیل که عاشق هنرش بود و هنر را برای هنر می خواست .

( تئاتر محرمان عشق با هنرنمایی : مرحوم حامد فرجی و مجید خالقی مقدم )

ضمن داشتن شم اقتصادی و توانایی سرمایه دار شدن و سیم و زر اندوختن ، ( به طوری که در 19 سالگی با پشتکار تمام اقدام به تاسیس مرغداری نموده بود ) هرگز این کار را نکرد .یادم هست مغازه مرغ فروشی داشت بعد از ظهربنده را  می کاشت توی مغازه ، به طرف دبیرستان شهید بهشتی جهت تمرین نمایش محرمان عشق راه می افتاد و ساعت 12 یا 1 شب به خانه می آمد . 4 سال بود کار مرغداری و مغازه را رها کرده بود و بعنوان کارمند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خلخال در امور هنری مشغول شده بود و در اختیار هنر ...

هنگام نوشتن متون نمایشنامه ها هر وقت بنده را گیر می آورد حسب علاقه ای که در من سراغ داشت خودکار و کاغذ را به من می سپرد و دیکته می کرد و من مست احساسات بعضی از دیالوگها می شدم . بهترین زمانهای زندگیم وقتی دوم دبیرستان بودم نمایشنامه پره چیلر را می نوشت ، بود در این نمایشنامه بنده عاشق نقش ذبیح بودم ناخودآگاه موقع نوشتن دیالوگهای ذبیح که در بالا نمونه ای ذکر شده اشکم جاری می شد . صحبتها و التماس ذبیح به رمزعلی که بیاید در مراسم عروسی پسر شاطر عباس نوازندگی کند...جا دارد یادی بکنیم از نقش آفرینان این نمایشنامه در جشنواره : آقای منصف صادق نژاد – شیرزاد عسگری – حمید عسگری – علی ستاری و علی حصاری که برای همه ی شان و همه هنرمندان شهرمان از درگاه یزدان پاک آرزوی مو فقیت و سرافرازی مسئلت می نمایم . در زیر شعر زیبای استاد هوشنگ جعفری را به یاد همه ی هنرمندان شهرمان که رفتنده اند و ما از حضورشان بی بهره ایم  زمزمه می کنیم :

با تقدیم احترام فراوان ارادتمند : احمد فیضی 22 / 2 / 91

آیرلیق

یاشیل اولکم اوسته سالیب گنه ، کدرایله بیر دومان آیریلیق

گونش اوستون آلدی قارانقیلیق ، آمان آیریلیق آمان آیریلیق

یاشیل اولکه مه قارا یئل اسیر ، ائله خونچا گولدو اسیر کسیر

یازیق اولدو بولبول غم گئنه ، تالان اولدو گولوستان آیریلیق

دئیسیز زاماندی گئچیر گئدیر ، دئمه یین! آماندی گئچیر گئدیر

بیله بیر کدرلی زمانه یه ، ائله مزدیم هئچ گومان آیریلیق

چکیلیبدی سینه مه غم داغی ، ارییب بوتون اوره گین یاغی

سارالیبدی گوزلریمین آغی ، گئدیرم کی سن قالان آیریلیق

قان اولوبدو قلبیم عزیز قوناق ، اوره گیمده غمدی قالاق قالاق

نه صفا قالیبدی نه چاق داماق ، نه ده یول وئریر قاچان آیریلیق

بو نه آیریلیقدی سالیب آراز ؟ آرازین کوکون گوتور قازما قاز

منی قبره قوی داشین اوسته یاز ، آمان آیریلیق سالان آیریلیق

گئجه لر آغیرسا نه یین دئییم ، باشا غم یاغیرسا نه یین دئییم

سینه سینده غم سازی تک منی ، آلان آیریلیق چالان آیریلیق

یئنه سینه ن اوستونه آل منی ، یئنه غملی ساز کیمی چال منی

سس ائله قاهار داغا سال منی ، داغی داغلایان زامان آیریلیق

هله غملی یم دانیشانمیرام ، کوزه ریر کونول آلیشانمیرام

اوره گیم کی سفره دئییل منیم ، گله نه گلیب آچان آیریلیق

یئنه حسرتین لچگین خزان ، سالیب اولکه میزده گول اوستونه

بورویوب بوتون دیلک اولکه سین ، کدر ایله بیر دومان آیریلیق

.

( 1) – این عنوان مطلع شعر پر احساسی از استاد پویا (یداله پورعبدالحسین ) در رثای مرحوم فرجی می باشد .